Elsa Korneti – Mysteries and Fragments

Korneti profile Dec 2020

Download PDF Here

Live Encounters Poetry & Writing, Volume One, December 2020.

Active in organizing readings and events with other poets, Elsa Korneti was born in Munich, Germany, but grew up in Thessaloniki, Greece and still lives there. Her career has been similarly diverse: studies in finance were followed by work as a journalist; she has published essays, book reviews, translations, short stories, and eight books of poetry. Part of her work has been translated and published in foreign anthologies and literary magazines in ten languages. She has been twice nominated for the Greek National Poetry Award. https://www.facebook.com/elsa.korneti.7

David Connolly (translator) was born in 1954 in Sheffield and is of Irish descent. He studied ancient Greek at the University of Lancaster and medieval and modern Greek literature at Trinity College, Oxford before gaining a PhD from the University of East Anglia on the theory and practice of literary translation. He has lived in Greece since 1979 and became a naturalized Greek citizen in 1998. He was Head of Translation at the British Council in Athens from 1991 to 1994, and lectured in literary translation at the Ionian University from 1991 to 1997 and at the University of Athens from 1999 to 2000. He has more recently taught at the Aristotle University of Thessaloniki. Connolly’s translated anthology The Dedalus Book of Greek Fantasy won the Hellenic Society’s Modern Greek Translation Prize for 2004. His translations have won awards in Greece, the UK and the USA. http://www.enl.auth.gr/staff/connolly/


Mysteries and Fragments

Just as unimpeded
your mirror’s hair
turns gray
in rehearsals that swoon
in meaningless performances
that without applause fall silent
as long as the day’s clone
remains an accident
where the frightened ovum hides
the persistent fish
swims against the current
till it encounters
the reflection
of happiness.

*

Behind bars
silk fringes
the revolutionary brushstroke
disintegrating dries
and longing
gagged as it was expires
wrapped
in a red scarf.

*

At the bottom of a glass calyx
with clay stamens
– without any sharp objects
in your bags –
you hide
from the flying cockroaches
the nausea of the turbulence
the onslaught of wrinkles
while round about you
unloosed
the time lost
dries
the rose petals with the hanging whites.

*

In the perfect tale
leading roles are played by
imperfect people
with green winged tails
and a deep dive.

*

The human firmament’s pulp
is constantly at the right temperature
for boiling.

*

The last diamond ring
of the aristocratic kleptomaniac aunt
still sparkles at the pawnbroker’s.

*

The family rallying over some tragedy
The loss of the tight-rope walker
The collapse of the paper tower.

*

Bizarre.
He was the first man
who talked to you of love
dividing it into stages
as though it were cancer.

*

And when her bright displacement
remains one-eyed
you deceive her
using as a pretext
the loss of beauty.

*

From the start we were too many lines
in this shape.
I withdraw quietly and silently just as
I entered
For quite simply I’m one straight line too many.

*

Learn to think
what you feel
even when on waking
your face
is the foot of the rhinoceros
that passed over you in the night.

*

Let’s walk in the light,
for you well know
we can’t gag
a herd of rapid pulses
and the newborn cry of beauty.


Μυστήρια και θραύσματα


Όπως ανενόχλητα
τα μαλλιά του καθρέφτη σου
ασπρίζουν
σε πρόβες που λιποθυμούν
σε ανόητες παραστάσεις
που χωρίς χειροκρότημα σωπαίνουν,
όσο ο κλώνος της ημέρας
παραμένει ατύχημα,
εκεί που κρύβεται το φοβισμένο ωάριο
το επίμονο ψάρι
κολυμπά αντίθετα στο ρεύμα
μέχρι να συναντήσει
το αντικαθρέφτισμα
της ευτυχίας


Πίσω από κάγκελα
μεταξωτά κρόσσια
η επαναστατική πινελιά
σε αποσύνθεση στεγνώνει
και ο πόθος
όπως φιμώθηκε εκπνέει
τυλιγμένος
σε κόκκινο κασκόλ


Στον πάτο ενός κάλυκα από γυαλί
με πήλινους στήμονες –
χωρίς αιχμηρά αντικείμενα
στις αποσκευές σου –
κρύβεσαι
από τις φτερωτές κατσαρίδες,
τη ναυτία των αναταράξεων,
την επέλαση των ρυτίδων –
ενώ γύρω σου
αδέσποτος
ο χαμένος χρόνος
στεγνώνει
τα ροδοπέταλα με τα απλωμένα ασπρόρουχα


Στην τέλεια ιστορία
πρωταγωνιστούν
ατελείς άνθρωποι
με πράσινες φτερωτές ουρές
και μια γενναία βουτιά


Ο πολτός του ανθρώπινου στερεώματος
βρίσκεται μόνιμα στη σωστή θερμοκρασία
βρασμού


Το τελευταίο διαμαντένιο δαχτυλίδι
της αριστοκράτισσας κλεπτομανούς θείας
λάμπει ακόμα στο ενεχυροδανειστήριο


Η οικογενειακή συσπείρωση γύρω από ένα δράμα
Η απώλεια του Ισορροπιστή
Η κατάρρευση του χάρτινου πύργου


Bizarre.
Ήταν ο πρώτος άντρας
που σου μίλησε για τον έρωτα
χωρίζοντάς τον σε στάδια
σαν να ήταν καρκίνος


Κι όταν μείνει μονόφθαλμο
το λαμπερό της εκτόπισμα
την απατάς
με πρόσχημα
την απώλεια της ομορφιάς


Από την αρχή ήμασταν πολλές γραμμές σ’ αυτό το σχήμα
Αποχωρώ αθόρυβα και σιωπηλά όπως μπήκα
Γιατί απλά είμαι μια ευθεία που περισσεύει


Να μάθεις να σκέφτεσαι
αυτό που νιώθεις
ακόμα κι όταν ξυπνάς
με πρόσωπο
την πατούσα του ρινόκερου
που πέρασε από πάνω σου τη νύχτα


Έλα να περπατήσουμε στο φως,
αφού το ξέρεις ότι
δεν μπορούμε να φιμώσουμε
ένα κοπάδι γρήγορους σφυγμούς
και το νεογέννητο κλάμα της ομορφιάς


Mural

On Jackson Pollock’s canvas

It’s another life
It wraps you tight each evening
printed on a strip of paper

when you’re asleep you hold on
to a butterfly’s broken leg
like that you feel less wretched
you’re used now to tolerating
the broken words

the lovely blue passion
withdrew
the spattered shoes
walk on the canvas
the white landscape melts

you wonder:
“what does the unusual taste like?”
once again
you persist in focusing
on the cheekbones’ flawless anatomy

“But you promised me you’d think less”
“I can’t” you say “it’s the sun that whispers
the hot air in my ear”

in a careful groping of cracks
you faithfully follow the brushstrokes
left on the mural
by the instant attraction

ragman
from opportune betrayals
the alien body hosts you
out of necessity

desperately you seek limpidity
but remain enclosed in the
cloud
“how can you be so
sought after and alone at the same time?”

first image:
the couple
arms outstretched
welcome you
so you’ll enter into the spirit of the role

second image:
the persecution
the loss
the arms
in a reverse circular motion
a clock without hands
spells out hours washed away

a strange desire
your body confuses you
the wrapping is you see
flashy
to your surprise you realize
that the body is missing

you memorized the inadequacy
now you seek generous compensation
for the anorgasmic years

you think
that you have need of
a bold and desperate act of resistance
(against death?)

third image:

get undressed now!
let’s not waste time

the sound of the rain
on the leaves
the powder of the kiss
in the shape of a half-moon

the wind
the water
do you feel them?
panting
flows in your eyes
two fluffy clouds
copulation
on the bottom of a blue can

There she is! Do you see her?

the moon woman
the moon woman breaks the circle

the word left unsaid
will have to be said
to elevate
the poetic perversion
to eternity

“Do you love me?”


Τοιχογραφία    

στον καμβά του Jackson Pollock

Είναι μια άλλη ζωή
Σε τυλίγει σφιχτά κάθε βράδυ
τυπωμένη σε λωρίδα χαρτιού

όταν κοιμάσαι κρατιέσαι
από σπασμένο πόδι πεταλούδας
έτσι νιώθεις λιγότερο άθλιος
συνήθισες πια ν’ ανέχεσαι
τις χαλασμένες λέξεις

ο ωραίος γαλάζιος έρωτας
οπισθοχώρησε
πιτσιλισμένα τα παπούτσια
περπατούν στον καμβά
το λευκό τοπίο λιώνει

αναρωτιέσαι:

«τι γεύση έχει το ασυνήθιστο;»
για άλλη μια φορά
επιμένεις να εστιάζεις
στην αψεγάδιαστη ανατομία των ζυγωματικών

– «Μα μου υποσχέθηκες να σκέφτεσαι λιγότερο»
– «Δεν μπορώ» , λες  «τις σαπουνόφουσκες
μου τις ψιθυρίζει ο ήλιος»

σε μια προσεκτική ψηλάφηση ρωγμών
ακολουθείς πιστά τις πινελιές
που αφήνει στην τοιχογραφία
η στιγμιαία έλξη
ρακοσυλλέκτης
από ευκαιριακές προδοσίες
το ξένο σώμα σε φιλοξενεί
από αναγκαιότητα

αναζητάς απεγνωσμένα τη διαύγεια
όμως παραμένεις εγκλωβισμένος στο
νεφέλωμα
«πώς μπορείς να είσαι τόσο
περιζήτητος και μόνος ταυτόχρονα;»

εικόνα πρώτη:
το ζευγάρι
τα χέρια απλωμένα
σε καλωσορίζουν
για να μπεις στο πετσί του ρόλου

εικόνα δεύτερη:
η καταδίωξη
η απώλεια
τα χέρια
σε αντίστροφη κυκλική κίνηση
ένα ρολόι χωρίς δείκτες
συλλαβίζει ξεπλυμένες ώρες

μια παράξενη επιθυμία
το σώμα σου σε μπερδεύει
είναι βλέπεις το περιτύλιγμα
φανταχτερό
με έκπληξη διαπιστώνεις
ότι το σώμα απουσιάζει

την ανεπάρκεια την αποστήθισες
τώρα ζητάς μια γενναία αποζημίωση
για τα ανοργασμικά χρόνια

σκέφτεσαι
ότι έχεις ανάγκη από
μια τολμηρή κι απεγνωσμένη πράξη αντίστασης
( ενάντια στο θάνατο; )

εικόνα τρίτη:

γδυθείτε τώρα!
ας μη χάνουμε χρόνο

ο ήχος της βροχής
πάνω στα φύλλα
η πούδρα του φιλιού
σε σχήμα μισοφέγγαρου

ο άνεμος
το νερό
τα νιώθεις;
αγκομαχητά
κυλούν μέσα στα μάτια σου
δύο αφράτα σύννεφα
μια συνουσία
στον πάτο γαλάζιας κονσέρβας

Να τη ! Τη βλέπεις;

η γυναίκα φεγγάρι
η γυναίκα φεγγάρι κόβει τον κύκλο

η λέξη που δεν ειπώθηκε
θα πρέπει να ειπωθεί
για να υψώσει
την ποιητική διαστροφή
στην αιωνιότητα

–   « Μ’ αγαπάς ; »


© Elsa Korneti